151 – sapje

It’s a detox kind of thing

Ja daar gaan we, deze dame zo gefocused op eten gaat drie dagen aan de sapjes. Alleen de kleuren maken me al bang. Zo groen oofz.

Maar het is voor een goed doel, even de rem erop terug naar de basics, lichaam reinigen en dan weer verder ‘normaal’ opstarten!

Nu pas merk ik hoe erg mijn leven draait om eten. Het is nu bijna half 9 en normaal zou ik met iets te knabbelen op de bank kruipen om een serie of een aflevering van iets terug te kijken.. nu mag ik Camille thee.

Maar ik had geen honger de hele dag. Wel zin in dingen zoals chips en broodje hotdog, die rook ik ergens vandaag. Maar verder is het eigenlijk prima te doen! It’s all in the mind!

149 – Sit down

Just sit in a chair, evem if you don’t write, plant your ass in the chair every day for a couple of hours. Over time, the  words will come – Everything that remains.

Maar ik heb geen inspiratie. Ik weet niet wat ik nu eens zal ontwerpen. Ik ben gewoon druk in mijn hoofd dus kan nu even niet verder.

Deze heerlijke redenen die ik mijzelf altijd vertelde tijdens mijn opleiding. Ik zie mezelf nog zitten achter mijn laptop, elk social media open, geluid aan telefoon ernaast. Bij elk klein geluidje afgeleid en maar zeggen dat ik niet verder kon omdat ik geen inspiratie had. Inspiratie is zo een grappig woord, alsof dat ineens aankomt waaien ofzo? Mijn docent die ons kunstgeschiedenis gaf zei altijd: Inspiratie bestaat niet, het is een verzinsel dat je weghoudt van wat het eigenlijke wilt creëren. Deze man was net zo vaag als deze uitspraak, maar misschien snap ik hem dan nu toch iets meer. Zou dat dan toch met de jaren komen?

Deze dagen plant ik mijn ass graag in een stoel, het liefst buiten tussen de iets te veel groente plantjes, die nu aan het groeien zijn. Het is heerlijk om daar even te lezen of te schrijven. Kwakende kikkers op de achtergrond en de telefoon vooral binnen. Dus mocht je me willen bereiken soms is hij gewoon even niet bij me in de buurt. Wie had dat ooit gedacht?

Maar het statement wat hierboven gemaakt is, geldt natuurlijk voor alles wat je maar gedaan wilt krijgen. Complete focus zonder enige afleidingen. Ik weet zeker dat ik minder nachten had moeten doorwerken als ik al die bovenstaande ‘afleiders’ gewoon uit had gezet, maar uitstellen is altijd nog makkelijker dan meteen beginnen.

Ik merk nu ik voor mijn eigen bedrijf dingen ‘moet’ doen. Vooral omdat ik wil groeien, verkopen en meer eigen producten op de markt wil brengen. Dat dit uitstellen ineens niet meer zo van toepassing is, want die minuten krijg je nooit meer terug. Dus het is zo zonde om die te gebruiken voor allemaal ‘niet belangrijke’ dingen.

 

148 – Again & again

“Some things cost way more when we keep them.”
 Neeraj Agnihotri

Daar gingen we weer, naar de opslag beneden. De deur openen is altijd een uitdaging, want je weet nooit waar je dit keer weer mee bekogeld wordt.

Het ging redelijk veilig deze keer. Elke keer als ik die deur weer open, denk ik waarom staat hier zoveel spul? Het is vooral voor mijn bedrijf, maar toch. Als je zou willen fietsen, wat al een uitzondering zou zijn, kan dat niet eens want die fiets staat helemaal ingebouwd. Zelfs bovenop de fiets is nu een soort voorraad stapel ontstaan.

Maar vandaag wilde ik kijken of er misschien nog een opblaasbare kano bij zou passen, dus moest toch even die deur openen. Het zou best kunnen, een soort schuin, alleen is schuin nu even geen optie. Schuin bestaat even niet in mijn berging.

Ik pak maar eens een doos eruit, oh die is half vol. Of in dit geval positief gezien, half leeg. Als ik dat nou eens even netjes weg stapel, doos weg. Wat fijn. Na een beetje her-stapelen is de fiets weer zichtbaar. Niet dat ik van plan was vandaag te gaan fietsen, maar het idee is leuk.

Ik kijk even omhoog, zie daar mijn festivalspullen, half dooie tent, slaapzak half opgerold, festivalschoenen en een mega luchtbed uiteraard ook half in de verpakking. Wat is dat toch met mij, altijd alles maar half. Ik besluit dan ook nu half op te ruimen om gewoon een beetje in die status te blijven hangen.

Ik maak een doos open met wat spullen van vroeger, althans dat staat erop. Oh,ja weer die boeken waar ik toen niets mee wist, ik schiet even een paar foto’s gooi ze terug en duw hem weer op de plank. Hoelang ga ik dit volhouden? Deze mogen nu nog een keertje op marktplaats en als de advertentie verlopen is en de kringloop nog niet open is dan gaan ze maar gewoon bij het oud papier. Zonde!! Vooral omdat iemand daar heel hard op heeft zitten broeien en ik gooi het weg als oud papier, op dit moment heeft het eigenlijk weinig meer waarde toch?

147 – Data

Keep calm and use data wisely –

Alles gaat in een soort sneltrein vaart omdat we continue op de hoogte zijn van alles. En helemaal nu. Het internet maakt de wereld kleiner dan hij werkelijk is.

Mijn databundel van mijn telefoon is op, dat gebeurd bijna nooit behalve toen ik nog zonder internet in mijn huis leefde en met mijn laptop op mijn telefoon hotspot zat. Maar nu is hij dus op. Hoe is me dat gelukt?

Dat komt door de drang om continue maar up-to-date te willen blijven, alles rondom het virus wil blijven volgen en het liefst elke minuut weten wat er waar dan ook in de wereld gebeurd. En ik weet dat het ontzettend kl*te is wat eraan de hand is, maar het wordt er niet beter op als ik mezelf daar continue elk moment van de dag mee ga confronteren. De maatregelen zijn duidelijk, dat is waar ik me mee bezig moet houden.

Ik was een paar dagen weg met mijn ouders, net voordat de grotere zwemparadijzen dicht gingen, net voor de hele grote uitbraak zeg maar. Waar de tv veel op de achtergrond aan stond. Elk uur een update van het nieuws wat het virus, allemaal had aangericht. Ik betrapte mezelf er op steeds op nu.nl kijken wat er aan de hand was, de liveblog denk wel 50x per dag refreshen en lezen.

Nu is mijn databundel op, ben ik wel nog aan het werk binnen de Ikea, maar alleen met collega’s en heb ik thuis geen televisie. Wat dus betekend dat ik alleen op de hoogte kan blijven als ik op Ikea bewust elke keer op de wifi inlog, die je er ongeveer elke minuut als je inactief bent er weer af gooit. Of thuis kom en de wifi automatisch aan staat. Dan met een inactief data systeem op je telefoon kom je er pas achter hoevaak je op dat ding kijkt, onbewust scrollt en alles maar gewoon ‘laat binnenkomen’.

Zit bijna te twijfelen of ik hem gewoon lekker even ‘uit’ laat als de nieuwe maand begint. Dus als ik wat minder goed bereikbaar ben, i’m sorry.

 

 

146 – Your money or your life.

If you live for having it all. What you have is never enough. – Vicki Robin

Ja maar hoe doe jij dat allemaal? Je krijgt zeker die kaartjes gratis ofzo? Of naja in ieder geval korting toch? Heerlijk hoe mensen zich kunnen verbazen over hoe anderen dingen doen.

Zoals vele van jullie weten reis ik graag, het liefst ook veel. Daarbij is muziek mijn passie, maak ik dat het liefst elke dag maar ga ook graag naar concerten! Ga je nu alweer naar een concert? Is dat niet steeds hetzelfde? Hoe betaal je dat allemaal? Soms vraag ik me dat ook af, want ik bedoel ik werk veel, ook veel in mijn eigen business. Je hebt serieus geen idee. S’nachts eruit om met leveranciers te onderhandelen, content bewerken, maar dit kan ik doen vanaf elke plek in de wereld.

Dus als ik besluit om te gaan reizen, een nieuwe stad te bezoeken, weer eens naar een concert te gaan dan kan ik een deel van mijn werk gewoon doen. En omdat ik een beetje met die mentaliteit leef van liever vandaag dan morgen, doe ik dat ook gewoon. Want morgen is geen garantie. Maar….

Ik ben op dit moment echt een mega interessant boek aan het lezen. Your money or your life van Vicki Robin. Het boek gaat over wat je werkelijke verdiensten zijn, hoeveel uur je voor een bepaald bedrag moet werken en hierdoor kun je dus je relatie tot/met geld veranderen. Een gegarandeerde eye-opener volgens eerdere lezers. Ben pas bij stap 2 van de 9 dus komt vast nog meer. Maar even een voorbeeld:

Stel je werkt 40 uur in de week en krijgt daar €500,- voor. Dan zou je €12,5 per uur daarvoor verdienen. Maar je moet ook nog naar je werk toe, je reistijd per dag is ongeveer 1,5 uur per dienst. Dus deze tel je even op bij die 40 uur. We gaan even uit van 5 dagen per week. dus in dit geval heb je 47,5 uur per week, voor €500,-. Maar om naar werk te komen ben je ook nog reiskosten kwijt, je krijgt wat vergoed maar enkel reis kost je toch steeds €2,- . Dit is dan €20,- per week. Van die €500,- haal je dus die €20,- af, blijft erover €480,-. Zo heb je misschien nog andere kosten, als lunch op werk, kleding die je voor werk moet aanschaffen en speciale werkschoenen. Stel dat hiervan het gemiddelde per week ongeveer € 25,- . Uiteindelijk onderaan de streep verdien je geen €12,5 per uur maar eigenlijk €9,58 per uur.

Het is natuurlijk niet de eerste keer dat ik over bovenstaande rekensom bereken. Het is ook maar een voorbeeld. Maar stel dat je kosten voor je huur of woning 750 euro zijn. Dan betekend dat je daar ongeveer 75 uur voor moet werken. Een etentje van 50 euro al gauw 5,5 uur. Die ene mars uit het snoepautomaat van € 1,50 even snel gerekend al gauw 10 minuten. Vicki bekijkt alles vanuit life energy, dus wil jij 10 minuten van je tijd gebruiken om voor een mars te werken of zou je liever al die marsen en werk lunches niet doen en een halve dag minder werken per week, of sterker nog alles opsparen en eerder met pensioen? Want zo ver kan je dus gaan.

Het is vast een mega onsamenhangend verhaal, als je vragen heb stuur maar even een berichtje. Ik duik het boek weer even in.

 

 

 

145 – Creativity

A line is a dot that went for a walk – Paul Klee

Vandaag ging ik uiteten met m’n lieve vriendinnetje van de middelbare school. Heerlijk bijkletsen en even die typische oude herinneringen ophalen, en nee we hadden niet gedronken! 

We kwamen op het punt, de middelbare school. De te gekke kleding die we toen gewoon droegen. Felle kleuren, lagen over elkaar, het maakte eigenlijk weinig uit. Was dat van die tijd of was dat omdat we toen gewoon veel vrijer leefden? Al die uren die we ‘geskipt’ hadden, zouden we dat nu ook nog zo doen? Nee zou het niet eens meer durven.
De schaamte hoe we als klas met bepaalde leraren omgingen, dat je nu het liefst alsnog je excuses zou gaan aanbieden. De ongelofelijke toffe opdrachten die we mochten maken vooral tijdens de creatieve vakken. Zo hebben we ooit bij handvaardigheid een gebouw gekleid, ‘een gebouw naar de hemel’, die staat nu nog trots bij mijn ouders. Maar hoeveel uur en handvaardigheid en ook wel creativiteit er allemaal in dat kleiwerk zaten, te gek! Hele issues omdat hij veel en veel te groot was voor de klei-ovens, dat we hem met pijn in ons hart en ook wel angst, in drie stukken moesten opsplitsen.
De eerste solo stukken die we voor muziek moesten spelen/zingen of opvoeren. Ik zong toen Thousand Miles, iets ander genre dan ik nu zou doen haha.

Wat is er met die creativiteit gebeurd? Of was het omdat we gewoon een opdracht kregen? Maak een ontwerp met als thema, …. en dan ging je daar gewoon aan werken. Als ik nu een potlood vast pak zou ik echt niet weten wat ik moet tekenen of maken. What happened? Ik was toen echt best een creatief persoon.

Twee kleuren oogschaduw, gelijk met shirtje en blazertje, nog een zwart lijntje met wat tekentjes naast het oog. Schuine pony, haar in vlechtjes, dreads, noem maar op. En nu?
Niks van dat. Toch gek dat, die creatieve jonge Madelon een beetje verdwenen is.  Ik schreef toen ook muziek, was niet perse goed, zaten ongeveer 30 akkoorden in 1 liedje, totaal geen lijn of logica in, maar ging wel gewoon daarmee de opvoering voor het cijfer doen! Als ze het niet goed vinden, luisteren ze maar niet. Ja, watskeburt?

144 – Slingerend?

Focus on the journey not the destination

Madelon schrijft weer eens een blog, slaat hem vervolgens op en vergeet hem? Deze staat dus al even klaar.

Vandaag niet fit, grieperig en dan breng je soms nog meer tijd in je bed met je telefoon door. Toen zag ik deze blog weer voorbij komen dus bij deze.

Soms ben ik gewoon benieuwd hoe andere dat nou doen. Ze zeggen altijd dat je een aantal gebieden heb waar je op kan focussen. Financieel, gezondheid, carrière, relaties etc.

Ik kan dat dus vrij slecht ben ik achter. Tis eigenlijk of eentje mega focus! Of allemaal knullig bijna geen focus.

Kijk; mijn idee was om wat opgeruimder (is dat een woord?) te gaan leven. Dus zoals ik dat dan doe, geen plan nee gewoon beginnen voordat je die spirit weer kwijt raakt.

We beginnen, keuken opruimen, oh vaatdoekje is vies, nieuwe pakken andere in de was. Dus even richting badkamer, oh ja de was even aanzetten, wasmiddel erin, oh is leeg even weggooien in de keuken, vuilniszak vol, die eruit en in de gang. Meteen maar even weggooien, ben meteen mee voor een wandeling. Even rondje lopen, weer naar binnen. Schoenen uit, wat doen al die schoenen ineens in de gang? Schoenen terug onder het bed (is nog geen betere plek voor), oh wat een bende onder het bed, alles eronderuit even stofzuiger halen. Mini ruimte waar de stofzuiger staat openen, ontploffing plastic tassen even bij elkaar stoppen, stoot weer een paar bloempotten om, die even naar de berging brengen. De rest zal ik jullie besparen maar zo duurt opruimen dus ongeveer een week en kan je weer opnieuw beginnen.

Focus is er dus totaal niet. Ja de focus is er nu op gezondheid, sporten, gezond eten en dit keer zonder bullshit excuses. Vanaf november bezig en het gaat lekker! Nou zouden een paar andere gebieden ook wel wat aandacht kunnen hebben, maar straks verlies ik weer die fijne focus die er nu is op gezondheid.

Dus mocht er iemand een goede oplossing hebben, asjeblieft stuur een berichtje. Want zo slingerend door mijn huis naar een opgeruimde leefomgeving, ga ik liever niet zo slingerend liever door de andere gebieden. Al lijkt het wel een beetje bij me te horen…

143 – Track your time

‘Time is what we want most and what we use worst’- William Penn.          

Ja maar daar heb ik echt geen tijd voor, ik moet namelijk nog dit en dat doen. En eigenlijk ook nog dit en ook nog dat. Hoe vaak heb ik mezelf dat wel niet horen zeggen.

Ik ben altijd te druk, als mensen vragen hoe het gaat? Is het antwoord eigenlijk altijd, ja wel oké maar druk. Waarmee dan? Ja met keukens ontwerpen, zingen, mijn eigen business, werken in de Ziggodome, liedjes schrijven en naja dan nog de dagelijkse normale dingen zeg maar. Los van dat ik veel doe, was ik wel erg benieuwd wat ik nou echt doe op een dag.

Dus eigenlijk een soort bijna kinderachtig, probeerde ik met een wekker die elke 30min gaat op te schrijven wat ik per dag doe, natuurlijk niet tijdens het slapen of werken. Of de specifiek uit geplande dingen maar, gewoon de tijd die je normaal zeg maar over heb om ja zelf te doen wat je wilt. Dit deed ik een week en daarna een soort groepen maken om te kijken waar al je tijd naartoe gaat. Inderdaad een heleboel naar bovenstaande zaken, maar ook naar dingen als. Een poging doen tot opruimen, maar het niet doen. Veel onderweg, naar dingen toe, maar niet perse die tijd nuttig gebruiken. Denk aan een luisterboek of podcast. Naja een hele boel dingen, waarvan je ze niet eens bewust doet, maar waar wel kostbare tijd naartoe gaat.

Elke minuut die voorbij is komt nooit meer terug. Dus waarom daar niet een stuk bewuster mee omgaan.

Ik wil jullie uitdagen als jullie ook het gevoel hebben dat je tijd te kort heb om het voor jezelf gewoon eens echt bij te houden. Wat doe je zoal en dan ook echt. Daarna creëer je een overzicht en kun je vanuit daar gewoon gaan schrappen of kijken waar je kansen liggen.

142 – Hotel life

It feels better to do stuff then to have stuff

Drie dagen in een relaxte hotel kamer met alleen de dingen die je nodig heb. Wat geeft dat een soort rust en vrijheid. Deze kamer heeft wel een tv maar zolang ik mijn Bulgaars niet ontwikkel kan hij gewoon uitblijven.

Vandaag reizen we terug, na een gecancelde show. Erg jammer maar tegelijkertijd toch erg dankbaar voor deze trip. Geeft zoveel inzichten ook door bovenstaande. Omdat er niet veel is, hoef je niets en is de afleiding om onzin dingen te gaan doen er niet. Veel gewandeld, nieuwe stad gezien, nieuw eten geprobeerd en goed gezeldschap van muziek vrienden, what else do we need?

Het gevaar van, ik die terugkomt van een reis, is dat ik dan het roer wil 100% wil omgooien. Niet gewoon 1 ding maar dan het liefst alles, maar het grappige is dat ik het nu herken. Dus er meer in kan sturen.

Ervaren jullie vakanties en vooral het simpele hotel leven ook als, zo eenvoudig en relaxt? Ik zou nu bijna als ik thuis ben door m’n spullen heen willen weer, maar als ik dan al denk wat er opgeslagen onder m’n bed ligt, zakt de moed al in m’n schoenen.

Ook heb ik voorraad voor mijn bedrijf ontvangen dus er staan zo een 8 dozen met producten in m’n gang. Ook best rustgevend als je erover nadenkt. Not!

Wel bizar, terwijl ik zo dus m’n mini rugzakje ga inpakken, zie ik elk item in m’n huis voor me waar iets mee moet gebeuren. Tegelijkertijd weet en voel ik zodra ik begin met het organiseren dat ik alle kanten op zal gaan. Misschien toch weer zoals vorig jaar, per week door een la, doos of iets heen om weer wat te minimaliseren en overbodige zooi gewoon weg te doen. Weer een nieuw ding op de checklist. Zo kan je lekker weg blijven lopen van je schrijf proces, voor je eigen muziek.

141 – Grounded

Be like a tree. Stay grounded, keep growing, and know when to let go. – tiny buddha

Grounded not at all! Volgens mij betekend het zoiets als rust in je lijf. Dan ken je mij nog niet.

Enige moment dat ik echt rust ervaar, klinkt lekker zweverig, is sochtends als ik nu start met tijd voor mezelf. Anders is het alleen maar go, go, go.

Ze zeggen ook wel dat je gewoon zo bent. Althans dat zeiden die mensen die het niet meer wisten op een gegeven moment met mij. Ja je heb een burn out. En na een zogenaamde behandeling, naja misschien ben je wel gewoon zo. Oké, is cool. Gaan we gewoon lekker verder.

En dat gaat ook best lekker alleen soms is dat soort gejaagde gevoel vooral op moment dat het echt, echt niet hoeft. Gewoon bloedirritant.

Voor de mensen die denken hoe voelt dat dan? Stel je heb een hele week vrij. Dan kun je daar rustig wel een dag voor jezelf inplannen gewoon relaxen, slapen, lezen. Als ik dat probeer een dag. Sta ik op, zonder wekker maar dan een soort gevoel wat me blijft achtervolgen, je moet dit en je moet dat. En als die dingen er niet zijn. Verzin ik wel iets wat moet! Door, door, door! Hartslag vrij hoog en gewoon dingen doen.

Kunnen ook van die dingen zijn, die allang liggen, als een lampje wat al weken vervangen moet worden, of iets moet gerepareerd worden. In een moment dat ik zou mogen relaxen MOETEN die dingen allemaal!

Nu ook, ik ben in een nieuwe stad op bezoek, twee nachten drie uur geslapen, voordat ik hier aankwam. Dus een normaal mens (wat is normaal?), zou dan gaan slapen. Nee ik moet bezig zijn met mijn sales, een marketing idee bedenken. Een boek lezen over mindset, geen Netflix, zowel dan een docu over iets waar ik van kan leren. Die dingen. Is dit herkenbaar voor iemand?

Opzich brengt deze constant up tempo draaiende moter me wel overal! So it’s not only annoying, maar soms…..